آزمون جالب برای شناخت شخصیت

۱-به حیوان مورد علاقه خود فکر کنید.حالا سه کلمه بنویسید که علت انتخاب آن حیوان باشد.

 

۲-حال خود را در اتاقی سفید رنگ تصور کنید .دیوارها .سقف.کف اتاق.همه سفید است .هیچ موبلمانی یا چیز دیگر ی هم وجود ندارد.و نیز هیچ در و پنجره یا در خروجی هم نیست خالی خالی و سفید سفید.حالا سه کلمه جداگانه برای توصیف احساسی که در چنین اتاقی دارید بنویسید.

 

۳-تصور کنید کنار آبشاری هستید و نابینایی هم با شماست .سه کلمه بنویسید که آبشار را برای آن نابینا توصیف می کند.

 

 

پاسخ آزمون در ادامه مطلب

ادامه نوشته

بهانه عشق

    عشق بهانه آغاز بود

             عشق بهانه سبز با هم زیستن بود

و اینکه وصال...............

بارش خوشبختی است به آشیان عاشق ترین دستهای رونق بهاری ترین ثانیه های زندگی ما.

 

 

تقدیم به کسی که نامش در بهار من

یادش در اندیشه من

عشقش در قلب من

کلامش در دفتر من

و دیدارش آرمان من است

 

پیامک

 

زغم کسی اسیرم که زمن خبر ندارد

عجب از محبت من که در او اثر ندارد

غلط است این که گویند که دل به دل راه دارد

دل من زغصه خون شد دل او خبر ندارد

 

 

 

 

هیچ وقت چشمانت را برای کسانی که

       مفهوم پاک نگاهت را نمیفمند گریان مکن

 

تمام نفسهای امروزم را تقدیمت می کنم

تا به دوست داشتن دیروزم شک نکنی.

 

 

 

یادگاری

 

بگذار بمیرم که دگر همسفری نیست

در سینه من فرصت عشق دگری نیست

بعد از تو دلم عرصه تکرار بلا بود

آری دگر از عشق در اینجا خبری نیست

 

شمع محفل شاهان شدن ذوقی ندارد

خوشا شمعی که کند روشن ویرانه ای را

 

به خاطر ثابت کردن دوستی به کسی که دوستش داری

باید از خیلی چیزها بگذری تا اینکه اون هم بدونه

که دوستش داری تا به اندازه تو دوستت داشته باشه!

 

عكس

ادامه نوشته

خسته شدم

خسته شدم از کوچه و پس کوچه‌ها، همش کوچه، هی می‌دوم، هر دفعه دنبال کسی، دنبال چیزی، این گمشده‌های من، انگار تمامی ندارند، گمشده هم نباشد دنبال خودم می‌گردم، خودم هم که نباشم باز می دوم... کوچه‌های بن بست، مارپیچ‌هایی که همیشه آخرش به هیچ کجایی ختم نمی‌شود همین دیشب آنقدر دویدم که، اشکم درآمد، کوچه‌ها تنگ و گشاد می‌شدند، باریک باریک یا پهن پهن، هوا تاریک می‌شد و بعد از چند لحظه روشن، سرد بود و بعد اصلن دمای هوا را حس نمی‌کردم، کف زمین زیر پاهایم، یخ بسته بود، زمستان بود اما باز هم چند لحظه... بعد هیچی نبود. توی یکی از پیچ‌ها تازه یادم افتاد باید کسی را پیدا کنم و چیزی به او بگویم همین باعث شد که با اطمینان بدوم، ترس تمام وجودم را گرفته‌ بود، ترس را خیلی کم احساس کرده‌ام ولی در آن لحظه از ماندن در کوچه‌ها ترسیدم. بالاخره انتهای کوچه‌ای، به جایی شبیه پارک یا شاید فضایی که قبلن پارک بوده رسیدم، سنگی و سرد با هوای مه گرفته، باران، باران هم می‌بارید، چرا من خیس نبودم؟ انتهای کوچه ایستاده بودم وقتی متوجه شدم که خیس نشده‌ام برگشتم بالای سرم را نگاه کردم، کوچه‌ها، سقف داشتند... پایم را که در آن جا گذاشتم، خیس آب شدم، جایی که ایستاده‌ بودم بلند تر از جاهای دیگربود و روبرویم پله‌های پهنی بود که پایین می‌رفت، زنی با لباس سیاه و صورت پوشیده با چتری سیاه، با عجله داشت از پله‌ها می‌آمد بالا، به طرف جایی که ایستاده بودم، مردی با لباس سیاه و صورتی پوشیده چند پله جلوتر از زن و با عجله می‌آمد، زن وقتی به او رسید چترش را بست و با زور به دست مرد داد و رفت. مرد لحظه‌ای مکث کرد و بعد چتر را بالای سرش گرفت و راه افتاد... و من دیدم که زن کمی جلوتر از مرد و بدون چتر داشت می‌رفت و مرد پشت سر او با چتر. آنها رفتند و من مثل آدمهایی که گیج شده باشند از پله‌ها پایین رفتم... کف زمین پر از آب بود و کمی گل‌آلود، توجهی نکردم و باز دویدم، سر چهارراهی رسیدم و باز مستقیم رفتم، انگار که کسی را دیده باشم هی صدایش می‌زدم که بایستد ولی نه کسی بود و نه صدایی، زانو زدم روی زمین و خیره شدم به باران...

محبت

٭٭٭٭من به دنبال كسي مي گردم كه دلش رنگ شقايق باشد

اهل سرزمين روياهاي من ،مثل من هميشه عاشق باشد

شب و روزم در اين ديده بانم كه شايد بگذره آرام جانم٭٭٭٭

عشق من

♥♥♥در مزرع سبز زندگي جستجويت كردم

           در كنار درياي عشق گام برداشتم

                 تا سرانجام  تو را يافتم

                     واكنون باتو سرشار از زندگيم

                            در زير يك سايبان♥♥♥

 

زندگی

 

 

 

یک شاخه گل رز می تونه باغ من بشه

       یه دوست خوب مثل تو می تونه دنیای من باشه

 

 

 

 

عشق

 

اي نگارم كه دلم عاشق و ديوانه توست

    مرغ عشقم همه بر در خانه توست

          اي  شب تار كه همه مقصود و نيازم همه توست

                 من چه سازم كه نگارم غرضش بوسه توست

                        تو نه آني كه بخوابم رخت از ياد رود

يا كه در ظلمت شب پيچش گيسوي تو با باد رود

      راستي يادش بخير آن شبي كه آغوشت مرا سجاده بود

             لحظه بوسيدنت قلبم زشوق ايستاده بود

                   هر چه مي گفتي نترس اي آشنا كس آگاه نيست

                         غير من با تو خدا و ماه نيست

                             من وتو خود محرم و ماه و خدا هم حاضرند

اخمهايت باز كن دستهاي تو در عتشبازي ماهرند

       اين سخنها را كه گفتي قلبم آرام شد

             عقل من در جنگ با احساس تو ناكام شد

                  ساعتي چند به هم قصه مجنون جفا كش گفتيم

                       از سياوش  كه براي هدفش رفت در آتش گفتيم

حال تنها ماندهام با صد هزاران خاطره

      نيست دريادم بجز زجر و سكوت و دلهره

              خاطراتي كه به من قدرت و نيرو مي دهد

                     قايق بر گِل نشسته بوي پارو مي دهد