تقدیم به عزیزترینم(دوستت دارم)

می پرسی تا کی تا کدام لحظه تا کدام روز

 نمی دانم ،نمی دانی که تمام عمر تو را دوست دارم

تا روزی که در قعر خاک گزینم

 و تنم با تن خاک بیامیزد

 و تا نسیم عاشق خاکسترم را

 دشت به دشت ،

شهر به شهر ،

خانه به خانه،

به خانه تو آورد ،

بر گلی که منو تو با هم کاشتیم بپاشیم

 تا دوباره با نفس زندگی بیاموزیم

 تو رویش برگهای سبزم را ببینی

و عطر دلنگیزم عشقم را ببوئی

تا روزی که بادی تند مرا از شاخه جدا سازد

 و از این گرد باد تند پرواز کند

پرنده ای از قفس تا عطر نفس هایم را بر لب بام خانه ی تو آورد

 و پشت پنجره ی تنهایت بنشیند

 و با هر خاموشی مهتاب

 و با هر طلوع آفتاب

 و با هر وزش نسیم ،

گذرا برایت بخواند تو را دوست دارم تمام عمر ،

تا زمانی که این آواز از نردبان کوهی بلند

دست به گوش آسمان تا بیدار کند

 ابرهای خفته را تا ببارند و ببارند

 در هر قطره بارانی که به صورت مهربانی تو را نوازش میکند

 رازی نهفته است رازی که فقط تو می دانی

و فقط من که تمام عمر تو را دوست می دارم

تا روزی که قطره قطره ی ای باران به امواج دریایی  دور ببار

د تا دختر شاه پریان  لباسی دوزد از حریر رویا

و مخفیان بیدار کند عاشق در سینه اش را و دردل شب

 در برابر چشمه ی آسمان نشسته

در ذوق خیال رهسپار دنیای دیگر رویایی دیگر فریاد بر دارم

 که تو را دوست دارم

تمام عمر